W filii bibliotecznej w Wielowsi zorganizowano wystawę książek Marii Rodziewiczówny. W ten sposób uczczono 155. rocznicę urodzin pisarki.
Maria Rodziewiczówna urodziła się 2 lutego 1863 roku w we wsi Pieniucha na Grodzieńszczyźnie. Po latach rodzina osiedliła się w Warszawaie, gdzie pisarka uczęszczała na pensję. Po śmierci ojca sama zaczęła zarządzać majątkiem
w Hruszowie. W 1882 roku zadebiutowała drukując pod pseudonimem Mario w 3 i 4 numerze „Dziennika Anansowego” dwie nowelki „Gamę uczuć” i „Z dzienniczka reportera”. Pod tym samym pseudonimem opublikowała w 1884 roku w redagowanym przez Marię Konopnicką „Świcie” nieco obszerniejsze opowiadanie „Jazon Bobrowski”, a w 1885 roku humoreskę „Farsa panny Heni”. Debiutem powieściowym Rodziewiczówny był „Straszny dziadunio”, którym wygrała w 1886 roku konkurs ogłoszony przez „Świt”. Powieść opublikowano w odcinkach. Inne znane powieści to: „Dewajtis”, „Szary proch”, „Błękitni”, „Kądziel”, „Wrzos”, „Magnat”, „Barbara Tryznanka”, „Barcikowscy”, „Atma”, „Lato leśnych ludzi”. Podczas I wojny światowej wzięła udział w Warszawie w organizacji szpitala wojskowego, pomagała także w organizowaniu tanich kuchni dla inteligencji i bratniej pomocy akademickiej. W 1915 roku wróciła na pewien czas do Hruszowej, podejmując tam opiekę nad uciekinierami, których usiłowała zatrzymać. W latach 1919–1920 inicjowała szereg poczynań społecznych w okolicy Hruszowej: założenie kółka rolniczego, budowę łaźni parowej, odbudowę chederu w Antopolu. W okresie wojny polsko-bolszewickiej znalazła się w Warszawie, gdzie pełniła obowiązki sekretarki w Komitecie Głównym PCK oraz została mianowana komendantką Kobiecego Komitetu Ochotniczej Odsieczy Lwowa na miasto Warszawę. Po zakończeniu działań wojennych wróciła do Hruszowej. W okresie międzywojennym próbowała nadal prowadzić działalność oświatową i społeczną. Stała się protektorką i współzałożycielką Związku Szlachty Zagrodowej. W 1935 roku została odznaczona Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury, a w 1937 roku Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 6 listopada 1944 roku na folwarku Leonów koło Żelaznej pod Skierniewicami. Została pochowana w Żelaznej. Ciało Marii Rodziewiczówny przeniesiono do Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach 11 listopada 1948 roku.
Na wystawie w książnicy w Wielowsi przygotowanej przez bibliotekarkę Barbarę Biernat można oglądać najważniejsze działa pisarki. Po książki Rodziewiczówny nadal chętnie sięgają czytelnicy.
