26 listopada mija 165. rocznica śmierci Adama Mickiewicza. Z tej okazji w bibliotece w Ołoboku przygotowano wystawę dzieł wieszcza.
Adam Bernard Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Nowogródku na Litwie. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany jest za największego poetę polskiego romantyzmu. W 1815 roku wyjechał do Wilna, gdzie studiował nauki humanistyczne na Uniwersytecie Wileńskim. W czasie studiów w 1817 roku wraz z Tomaszem Zanem i grupą przyjaciół założył Towarzystwo Filomatyczne. W okresie ponad 20-letniego pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej. W 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską. W stolicy Francji nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi, pisał artykuły i pisma publicystyczne. W czasie Wiosny Ludów w 1848 roku utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża został współzałożycielem i redaktorem „Trybuny Ludów”. We wrześniu 1955 roku, po śmierci żony, wyjechał do Konstantynopola, aby tworzyć oddziały polskie, gdzie zmarł 26 listopada 1855 roku. Przyczyna jego śmierci mimo upływu lat wciąż budzi wątpliwości. Zdaniem wielu badaczy, Mickiewicz zmarł na cholerę, jednak ze względu na trudności z przewiezieniem jego ciała do Francji, starano się to zataić. W konsekwencji ta pełna tajemniczości i niedopowiedzeń atmosfera panująca wokół śmierci miała prowadzić do powstawania opinii, że poeta został otruty. Jego ciało zostało przewiezione do Paryża i pochowane na cmentarzu Les Champeaux w Montmorency, a w 1890 roku przeniesione na Wawel. Znany jest przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu „Dziady” oraz epopei narodowej „Pan Tadeusz”.
Na wystawie przygotowanej przez Klaudię Stawską w bibliotece w Ołoboku znalazły się najważniejsze dzieła polskiego wieszcza, wśród których są: „Pan Tadeusz”, „Dziady”, „Konrad Wallenrod”, „Grażyna”, a także zbiory ballad i wierszy.
